Een werkneemster is op staande voet ontslagen (onder andere) omdat zij de werkgever valselijk zou hebben beschuldigd van seksuele intimidatie. Deze ontslaggrond is echter onvoldoende onderbouwd en maakt het ontslag op staande voet onterecht. Het Gerechtshof wijst de vordering van de werkneemster tot vergoeding wegens onregelmatige opzegging van honderd procent van het brutoloon toe. Op de werkgever rust de bewijslast dat geen seksuele intimidatie heeft plaatsgevonden, maar heeft haar stellingen onvoldoende onderbouwd. De werkneemster heeft daarom ook recht op een billijke vergoeding, die op 15.000 euro wordt bepaald.