Een werkneemster deelt haar werkgever mee dat ze ouderschapsverlof wilt opnemen en geeft daarbij de gewenste spreiding van uren aan. De werkgever benoemt daarop een ander op de post van de werkneemster en biedt de werkneemster een flexibele plaats op de afdeling aan. De vrouw vordert bij de Kantonrechter Rotterdam met succes tewerkstelling in haar eigen werk. De Kantonrechter oordeelt op 21 juli 1995 dat de werkgever niet aannemelijk heeft kunnen maken dat parttime werken, zoals door de werkneemster voorgesteld niet mogelijk zou zijn.