In september 1997 bericht de werkgever aan zijn werknemer dat hij geen vakantiedagen heeft opgebouwd. Dit is onjuist. Pas in februari 1998 protesteert de werknemer formeel tegen deze gang van zaken. Nadat de werkgever failliet is, dient hij medio 1998 zijn vordering in bij de uitkeringsinstantie. Deze vindt dat de werknemer te lang heeft gewacht met het ondernemen van actie. Daarom wordt als sanctie in het geheel, ook niet de later opgesomde vakantierechten, niet vergoed. De werknemer gaat tevergeefs in beroep bij de Rechtbank. Op 27 februari 2002 wijst ook de Centrale Raad van Beroep in hoger beroep zijn vordering
Log in of activeer deze boektitel om verder te lezen.
Om het hele document te lezen moet u eerst inloggen of deze boektitel activeren.