Een ondernemer van een instelling in de welzijnssector wil het gratis meeëten van hulpverleners met pupillen voortaan in rekening brengen. Hij verwijst daarvoor naar de geldende cao. De ondernemingsraad vindt allereerst dat het besluit instemmingsplichtig is en verder dat het meeëten een therapeutisch karakter draagt en/of beschouwd kan worden als loon in natura. De Bedrijfscommissie wordt om advies en bemiddeling gevraagd. Deze oordeelt 23 september 1994 dat het besluit niet instemmingsplichtig is en adviseert de OR geen procedure voor de Kantonrechter te beginnen.