Een bejaardenverzorgster heeft vanaf 1969 in twee bejaardentehuizen gewerkt, zonder daarvoor betaald te krijgen. Wel kreeg zij kost en inwoning, een beetje vakantiegeld en een kerstgratificatie. Voor de Kantonrechter te Schiedam stelt zij dat zij in feite steeds in loondienst is geweest en vordert als voorlopige voorziening het cao-loon. De Kantonrechter beslist op 4 februari 1997 dat er geen spoedeisend belang is, maar vindt wel dat de vrouw in haar levensonderhoud moet kunnen voorzien. Daarom is een bedrag van duizend gulden bruto per maand toewijsbaar.